เป็นอย่างนี้ทุกทีเลย ช่วงนี้
คือหัวถึงหมอนแล้ว แต่นอนไม่หลับ
กว่าจะหลับได้จริงๆ ก็ปาไปตีสามครึ่ง - -“
ชักจะกลายเป็นมนุษย์ค้างคาวไปซะแล้ว

เช้านี้ตื่นขึ้นมาเก้าโมงครึ่งได้ยังไงไม่รู้
แต่จิตใต้สำนึกมันบอกว่า ไม่ไหวแน่ๆ
เลยนอนต่อ จนตื่นอีกทีก็สิบโมงครึ่ง
แต่ก็ยังนอนน้อยกว่ามาตฐานอยู่ดีแหละน้า

กะว่ากินข้าวเสร็จแล้วจะออกไปค่ายเอง
แต่รถไม่อยู่แฮะ? คนก็ไม่อยู่…

กว่าจะระลึกชาติได้ก็ปาไปบ่ายโมงกว่าๆ
ตอนที่พ่อแม่กลับมา แล้วบอกว่าไปงานแต่ง
อ๋อ งานแต่งลูกน้องที่ทำงานรวดงานขึ้นบ้านใหม่

เลยได้ฤกษ์ออกจากบ้านตอนบ่ายสี่แทน
ไปถึงพี่ติ้มก็สอนเกือบเสร็จกันแล้ว
กินข้าวเย็นฟรี แล้วก็ขึ้นไปสอนน้องๆ บนดอย

วันนี้สอนสนุกมาก ไม่เหมือนค่ายแรกเทอมหนึ่งแล้ว
สงสัยว่าน้องๆ มีพื้นฐานมาบ้าง (แม้จะน้อยนิดก็ตาม)
แต่ก็สนุกจริงๆ แหละน้า สอนเด็กๆ เนี่ย ^^

วันนี้ดวงจันทร์สว่างเวอร์ ถ่ายรูปมาด้วยแหละ
กล้องมือถือติดเลนส์กล้องดูดาว ถูไถได้เลยนะเนี่ย
(พระจันทร์สวยแต่ดันส่องแสงบังดาวอื่นหมด เฮ้อ)

ขากลับ จับเวลาได้ 4 เพลงแรกอัลบัมบอยป๊อด
กับระยะทาง 14 กิโล (วัดจาก google earth)
เอ่อ… ขับรถเร็วเกินไปหรือเปล่าเนี่ย - -“

รู้แต่ว่าลองทดสอบความเร็ว 80 กับโค้ง 45 องศา
มันช่างน่าหวาดเสียวว่าจะหลุดโค้งจริงๆ ^^”

ถึงบ้านแล้ว ได้ข้อสรุปว่า ควรอยู่บ้านจะดีที่สุด
เพราะว่าเหลืองานที่ไม่ได้ทำอีกตั้งเยอะแยะเลย
ขืนอยู่หอหละก็ งานที่ดองไว้มันต้องเน่าแน่ๆ

ตอนนี้ขอตัวไปนอนแล้วนะ ฝันดีจ้า แล้วจะฝันถึง

neizod

author