เมื่อซักเดือนก่อน มีน้องๆ ป.ตรีมาเสนอหัวข้อโปรเจคกับอาจารย์ @jittat ว่าอยากทำแอพสั่งอาหาร (iirc) อาจารย์ก็บอกว่าให้ลองดู MK เป็นตัวอย่าง มีใครใช้ tablet สั่งอาหารบ้างหรือเปล่า?

แน่นอนว่าเมื่อมีวิธีใหม่ๆ ที่มีทีท่าว่าแก้ไขปัญหาเดิมทิ้งไปได้แล้ว ก็ย่อมมีคนทดลองใช้และชื่นชอบมัน ข้อดีของแอพพวกนี้ก็อย่างเช่น มันไม่ทำให้เกิดการลัดคิว ไม่ทำเมนูหล่นหายหรือผิดพลาด

แต่การมาถึงของแอพพวกนี้ ก็ทำให้การมีปฏิสัมพันธ์กับคนแปลกหน้า (พนักงานเสริฟ) หายไปด้วย – แน่นอนว่าบางคนที่ชอบการเก็บตัวก็มองว่าเป็นข้อดี แต่หลายคนก็ไม่เห็นด้วยเพราะมันลดทอนคุณค่าความเป็นมนุษย์ลงไป

ซึ่งผมว่านี่เป็นโจทย์สำคัญที่เทคโนโลยีต้องตีให้แตกครับ ว่าจะทำอย่างไรในการนำเทคโนโลยีมาช่วยให้ชีวิตสะดวกขึ้น โดยที่ไม่สูญเสียความเป็นมนุษย์ไปหมด

อีกเรื่องที่คล้ายกัน … เมื่อคืนเปิดอ่านเอกสารความช่วยเหลือของ Google Chrome ซึ่งปรกติตอนท้ายของเอกสารก็จะมีส่วนของ feedback ให้ส่งกลับไปว่าอ่านรู้เรื่องมั้ย ยังติดปัญหาอะไรหรือเปล่า ซึ่งแต่เดิมก็จะเป็นแค่ช่องเปล่าๆ ไร้อารมณ์ความรู้สึก – ซึ่งก็อาจทำให้คิดไปได้ว่าเอกสารนั้นถูกสร้างขึ้นมาโดยอัตโนมัติจากหุ่นยนต์ หรือการส่ง feedback กลับไปก็เป็นเพียงแค่ข้อมูลที่ถูกจัดการต่อโดยระบบอัตโนมัติเท่านั้น

ส่วน feedback ท้ายบทความดังกล่าว

แต่ตอนนี้ส่วนดังกล่าวกลายเป็น avatar ของคนที่เขียนเอกสารชุดนั้นแล้ว น่าจะทำให้ผู้ใช้รู้สึกว่าการสื่อสารตรง feedback มีความเป็นมนุษย์มากขึ้น feedback ที่ส่งไปนั้นมีคนเปิดอ่านและรับรู้ถึงปัญหาจริงๆ ไม่ใช่แค่ถูกนำไปประเมินผลเป็นตัวเลขด้วยหุ่นยนต์แต่อย่างใด

Originally published on: Facebook

neizod

author