เกมออก (พร้อมกดเข้า wishlist) มาตั้งแต่สามปีก่อน แต่เพิ่งจะอยากเล่นก็ตอน Steam Sale เมื่อสัปดาห์ที่ผ่านมา … น่าจะถือว่าช้าไปมาก หลายคนคงจะเล่นจบ (หรือโดนสปอยล์) กันไปหมดแล้ว 😅

แต่พอมาได้เล่นเองก็ไม่ผิดหวัง แม้ในแง่ของการย้อนเวลาจะขัดใจไปบ้าง แต่เนื้อเรื่องหลักก็น่าติดตามจนแทบจะเรียกได้ว่าเล่นรวดเดียวจบ (มีพักหายใจหายคอระหว่าง episode นิดหน่อย) จำได้ว่าเริ่มเล่นวันศุกร์ดึกๆ รู้ตัวอีกทีก็เช้าวันอาทิตย์แล้ว …

— ต่อไปนี้มีสปอยล์เนื้อหารองของเรื่อง —

ตั้งแต่วันแรก (ในเกม) สังเกตละว่า Kate ดาวน์หนักมากๆ จนเข้าเกณฑ์เสี่ยง เลยพยายามไปคุยบ่อยๆ ดูว่าจะช่วยอะไรได้บ้าง แต่ตอนจบวันที่สองสิ่งที่เรากลัวมันก็ยังเกิดขึ้นอยู่ดี ถึงตอนนี้เกมจะบังคับให้เราใช้พลังจนหมด ดังนั้นจึงมีโอกาสแค่ครั้งเดียวที่จะช่วย Kate ไม่ให้โดดอีกครั้ง

ตอนขึ้นไปคุยที่ขอบตึกทุกอย่างเป็นไปได้สวย Kate ดูไว้วางใจเรา แต่ก็ยังมีความกังวลหลงเหลืออยู่ดี จนกระทั่งถึงตอนที่เราต้องคิดคำพูดปลอบใจ เกมก็ให้ชอยส์สองข้อนี้มา

1. Proverb 21:15
2. Matthew 11:28

แม้จะอยู่เรียนโรงเรียนคริสต์มาเกินสิบปี และเคยอ่านไบเบิลมาบ้าง แต่พอเจอแบบนี้เข้าไปก็เงิบเหมือนกัน จำไม่ได้ว่าแต่ละข้อพูดเรื่องอะไร … มีโอกาส 50/50 แต่ตอบผิดเลยช่วย Kate ไว้ไม่ได้ 😭 (จริงๆ ตอนเริ่มวันที่สองมีช่วงให้สำรวจห้อง Kate อยู่แป๊ปนึง จำได้ว่ามีไบเบิลที่ Kate ทำโน้ตคำสอนที่ชอบไว้ แต่เราดันจำรายละเอียดตรงนี้ไม่ได้เนี่ยสิ)

ตอนเห็น Kate โดดลงไปนี่อย่างช๊อค คือมันไม่มีน้ำตานะ แต่แบบ … คิดอะไรไม่ออกแล้วอะ ได้แต่ถามตัวเองซ้ำๆ ว่าทำผิดตรงไหน (ซึ่งก็แน่นอนว่าเพราะตอบคำถามผิด แต่นั่นมันปลายทางแล้ว)

กว่าจะมาได้สติอีกทีก็คือวันใหม่ในเกม ที่เราตื่นมาเห็นต้นไม้ที่เลี้ยงไว้ตายเพราะตั้งใจรดน้ำทุกวัน โดยที่ไม่ได้สนใจอ่านคู่มือการเลี้ยงเลยว่าให้รดน้ำแค่วันเว้นวันพอ

แล้วตอนนั้นน้ำตามันก็ไหลออกมาโดยไม่รู้ตัว

มันคงจะจริงอย่างในฝันร้ายตอนใกล้จบเกมสินะ ที่ตัวละครทุกตัวจะออกมาพูดกับเราอย่างจริงใจ ว่าจริงๆ แล้วเราไม่ได้แคร์ใครหรอก แค่ทำเป็นเหมือนว่าแคร์เท่านั้น สุดท้ายเราเลยรักษาใครไว้ในชีวิตไม่ได้เลย

Originally published on: Facebook

neizod

author