หนึ่งปี (กว่าๆ) ผ่านไปแล้วสำหรับชีวิตในมหา’ลัย
มองย้อนไป ทำไมเหมือนไม่มีอะไรเปลี่ยนเลย

อย่างแรก ก็ยังตื่นสายอยู่เหมือนเดิม
แน่นอนว่า บังคับตัวเองให้ตื่นเช้าก็พอทำได้
แต่พอทำติดต่อกันไปนานๆ แล้วล้าจังแฮะ
ยิ่งถึงวันที่ไม่จำเป็นต้องตื่นเช้าแล้ว เลยไปโน่น
ต้องแก้ที่ต้นเหตุ คือ นอนให้เร็วขึ้นเท่านั้นแหละ

อย่างต่อมา หลับในห้องเรียนตอนเจอวิชาน่าเบื่อ
อันนี้คาดว่าเป็นผลกระทบมาจากข้อแรกเต็มๆ
แต่ถ้าแก้ข้อแรกแล้วยังหลับอยู่ ต้องพิจรณาใหม่

อย่างที่สาม ห้องยังคงรกรุงรังอยู่เหมือนเดิม
คาดว่าเนื่องมาจาก เวลาไม่ค่อยมีให้จัดของเท่าไหร่
น่าจะเกี่ยวข้อกับข้อหนึ่งด้วย เพราะนอนเยอะมาก
ต้องเปลี่ยนแปลงวิธีคิดในการจัดตารางเวลาแล้วหละ

…

สิ่งที่รู้ตัวชัดขึ้น เมื่อได้ไปใช้ชีวิตอยู่ในมหา’ลัยมา

เราชอบทำกิจกรรม… ไม่สิ ต้องบอกว่ารักเลยหละ
แต่ว่าเรานั้น เข้าร่วมกิจกรรมในฐานะผู้ร่วมงานบ่อย
พอย้ายมาอยู่ในฐานะผู้จัดกิจกรรม ยังทำได้ไม่ดีเลย
โดยเฉพาะเรื่องการวางแผนล่วงหน้า การจัดสรรค์คน
ต้องรีบปรับปรุงตัวเองโดยด่วนแล้วหละ

เราเป็นคนยอมความคิดคนอื่นมากเกินไป
ทั้งๆ ที่มีไอเดียแจ่มแมวอยู่ในหัวแท้ๆ
แต่หลายต่อหลายครั้ง เราไม่ได้พูดออกไป
เพราะว่ากลัวโน่นนี่นั่นเต็มไปหมด
แล้วผลสุดท้ายก็ทำให้งานออกมาไม่น่าพอใจ
อันนี้เริ่มแก้ไขไปแล้ว

เรายังไม่มีความเป็นผู้นำที่ดี
เมื่อถึงเวลาต้องตัดสินใจ เราฟังคนอื่นมากเกินไป
และในหลายๆ ครั้ง เราดันลงไปทำงานเล็กน้อยๆ
ตรงนี้ต้องปรับเปลี่ยนทัศนคติการทำงานหละ

…

เรื่องที่บกพร่องยังมีเยอะกว่านี้
แต่เอาเป็นว่า แก้ไขเรื่องที่เขียนๆ มานี้ให้ได้ก่อน
แล้วอีกหลายๆ อย่างน่าจะดีขึ้นตามลำดับเอง

neizod

author