วันนี้ตื่นสายมาก เนื่องจากพึ่งผ่านค่ายใหญ่มา
ด้วยความรีบร้อนที่ต้องไปจัดการงานเก่าให้เสร็จ
เลยขับรถอย่างเร็วไปตามเส้นทางสายเดิมเหมือนทุกวัน

อาจด้วยเพราะขับเร็วกว่าปรกติมาก
จึงไม่รู้สึกว่า ทางตรงที่ขับเร็วได้นั้น กำลังจะหมดลง
เพราะทางโค้งสุดโหดที่ต้องจอทุกวันนั้นรออยู่ด้านหน้า

อาจด้วยเพราะความอ่อนเพลียของร่างกาย
ถึงแม้ว่าจะหลับนานมากหลังจากเสร็จค่ายใหญ่
แต่กล้ามเนื้อก็ยังคงล้าอยู่พอสมควร
และความรู้สึกช้ากว่าปรกติ

อาจด้วยเพราะผ่าฝืนกฏของตัวเอง
คือ ถ้าห่างการขับรถครั้งสุดท้ายมากกว่าสิบสองชั่วโมง
ต้องทำการวอร์มคนขับให้พร้อมครึ่งชั่วโมงก่อนลุย

อาจเพราะยางรถยนต์นั้น หมดสภาพไปแล้ว
เพราวิ่งมามากถึง 30,000 กิโลอย่างโชกโชน
ไม่ใช่ขับอย่างชักช้าในเมืองแต่อย่างใด

หรืออาจเป็นเพราะช่วงนี้ต้องรับเคราะห์
เพราะมือถือที่น่าจะหายดันหาเจอ
เลยมีเหตุให้ได้ขับรถชนแทน

แต่ไม่ว่าจะเพราะอะไร ผลสุดท้าย คือขับรถชน
ทั้งๆ ที่ไม่น่าจะขับชนเลย ทางที่ขับทุกวันจนชินแท้ๆ
ยิ่งถ้าลดความเร็วได้อีก 10 km/h เหตุการณ์นี้ไม่มีทางเกิด

แต่เหตุการณ์นี้ก็เกิดขึ้นแล้ว ด้วยความประมาทของผมเอง
รู้ทั้งรู้นะว่า มันพอแก้ไขได้ แต่ก็รู้แค่ทฤษฎี มันเลยช่วยไม่ได้
จะไปเรียนขับรถแข่งตอนนี้ มันก็สายไปเสียแล้ว

อาจเป็นข้อเสียที่ยิ่งใหญ่ที่สุดในชีวิตของผมก็ได้
คือ เหตุการณ์ใดๆ ที่เกิดขึ้นในชีวิตนั้น ไม่ว่าจะดีหรือร้าย
เดี๋ยวนี้ไม่มองแง่บวกหรือลบแล้ว มองแค่ว่ามันเกิดขึ้นอยู่อย่างนั้น
มันก็แค่เหตุการณ์หนึ่งในชีวิต จะถูกผิดดีชั่วก็อยู่ที่การปรุงแต่งของเราเอง

เพราะเหตุนี้หละมั้ง ที่ทำให้ไม่ว่าเจอเรื่องหนักแค่ไหน
ก็ไม่รู้สึกว่าต้องใช้พยายามเพื่อจะผ่านพ้นมันไปเลย
เพียงแค่อยู่เฉยๆ ทุกอย่างก็จะจางหายไปเอง

นี่แหละ ข้อเสียที่ทำให้ชีวิตเรา ดูไม่พัฒนา (ในสายตาคนอื่น) เลย

แต่เราก็ชอบนะ ชีวิตแบบนี้ แนวคิดแบบนี้
เพราะมันทำให้เราไม่สัมผัสถึงความทุกข์
แม้ว่าจะไม่พบความสุขเช่นกัน

เพราะสุขมาก ก็คือทุกข์น้อยนั่นเอง
สุขกับทุกข์ จังเป็นของคู่กัน เหมือนเหรียญคนละด้าน
ขึ้นอยู่กับว่า เราจะเลือกมองเหรียญด้านไหน

ดังนั้น ถ้าต้องการละทิ้งความทุกข์ ก็ต้องละทิ้งความสุขไปด้วย
เหมือนที่ท่านหนึ่งเคยกล่าวไว้ว่า
“พระพุทธเจ้าสอนวิธีดับทุกข์ ไม่ใช่วิธีแสวงหาความสุข”

วันนี้ รู้สึกได้อย่างแรงกล้า ว่าเกิดสิ่งไม่ดีในชีวิตขึ้นครั้งใหญ่
และรู้สึกได้ว่า สิ่งร้ายๆ กำลังผ่านไป สิ่งดีๆ กำลังเข้ามา
รู้สึกดีใจ แต่ก็เตรียมตัวรับความเสียใจที่เกิดขึ้นแต่เนิ่นๆ

ถ้าจะขอสถาปนาวันนี้ เป็นวันขึ้นปีใหม่ คงไม่ผิดสินะ
แม้ว่า คนอื่นๆ จะไม่นับว่านี่เป็นวันปีใหม่ ก็ไม่เป็นไร
แค่ผมคนเดียว ที่นับวันนี้เป็นวันปีใหม่ ก็เพียงพอแล้ว

ลาก่อน ปีเก่าที่โศกเศร้าเสียใจ
ลาก่อน ปีเก่าที่เกิดเหตุร้ายๆ ในชีวิต
ลาก่อน ปีเก่าที่ไม่เป็นตัวของตัวเอง
และลาก่อน ปีเก่าที่น่าจดจำที่สุดในชีวิต

ต่อแต่นี้ไป จะต้อนรับปีใหม่ที่ดีขึ้น
สวัสดีปีใหม่ครับ!

neizod

author