เมื่อ 2 อาทิตย์ก่อน เกิดเรื่องราวมากมายที่เราเองไม่ได้คาดหมาย
คือการที่จู่ๆ ก็ไปโผล่ที่สุโขทัย ด้วยความไม่ตั้งใจ แต่ก็ทำให้สุขใจ
เรื่องราวนี้จะเป็นยังไง สนุกหรือไม่ อย่าได้ใส่ใจ แต่อยากจดเอาไว้
เพราะนี่คือสีสันของชีวิตไง ^^

16 ส.ค. 53: วันเริ่มเรื่อง

วันนั้นตื่นสายมากกก สายแบบว่าไม่รู้จะว่ายังไง
แน่นอนว่าวิชาที่ชอบตอนเช้าก็ไม่ได้เรียน ทั้งที่อยากเรียนใจจะขาด
ด้วยความที่ก็ยังอยากเรียนอยู่ เลยอาบน้ำกินข้าวแต่งตัวเพื่อออกบ้าน
ก่อนออกบ้านก็แวะเล่นเน็ตแป๊ปนึง… … …

จนรู้ตัวอีกทีก็เลยไปบ่ายสามแล้ว - -“
ติดเน็ตเกินไปแล้วนะเรานี่ ต้องรีบเลิกซะแล้ว

เข้ามหา’ลัยไปด้วยความหวังว่าจะได้ดูน้องๆ ซ้อมละครกัน
แต่ดันโดนเพื่อนลากไปส่งสถานีขนส่งซะได้
เพื่อนไปแข่งโกะที่สุโขทัย

ก็ไม่รู้หรอกนะ ว่าความผิดของใคร
ไอ้เราก็ตั้งใจขับรถเต็มที่แล้ว เต็มที่แล้วจริงๆ
แต่สุดท้ายพวกมันก็ตกรถอยู่ดี (ตั๋วก็ไม่ยอมจองไว้)
แถมยังไม่ยอมทำอะไรอีก มัวแต่นั่งเถียงกันอยู่นั่นแหละน้า

ไอ่เราก็ทนไม่ไหว เห็นสภาพผู้นำที่ขาดไร้ซึ่งการตัดสินใจที่ดีนั้น
เลยออกปากไปว่า ขับรถตามไล่รถเมล์ให้มะ? เดี๋ยวก็ทันที่ลำปาง

ผ่านไปครึ่งชั่วโมง ไม่มีสัญญาณตอบรับจากร่างที่ท่านเรียก
ถึงจะตอบรับมา ก็จะบอกว่า ตามไปถึงลำปางก็ไม่ทันแล้วโว้ย

เลยเซ็งๆ เบื่อๆ จะกลับอยู่ละ
ก็โดนถามมาว่า ให้พันห้า ไปส่ง’โขทัยหน่อยดิ

ไม่อยากตอบรับหรอกนะ อยากให้แก้ปัญหากันเองบ้าง
แต่มันดันติดอยู่ที่ว่า มีลูกทีมเป็นเด็กผู้หญิงต้องไปกับพวกมันด้วยนี่สิ
รถเมล์ไป’โขทัยเที่ยวต่อไปก็ตีสามกว่า
ไม่อยากนึกภาพความวุ่นวายเลยวู้ย

เลยจำใจตกลงไป พามันไปก็ได้
ค่าน้ำมันก็แทบพอดิบพอดี ดีอย่างเดียวอยู่นู่นมีคนเลี้ยงข้าว
จึงขับรถออกจากเชียงใหม่ตอนหกโมงครึ่ง
โชคดีที่ iPod ต่อเข้ารถได้ เลยฟังเพลงกันมันส์เลย ^^

ถึงลำปางทุ่มครึ่ง เวลามาตรฐานการขับรถมาลำปางเลย
กินข้าวต้มตรงร้านหน้าสถานีรถไฟ รอนานโครตกว่าจะได้กิน
วันหน้าจะไม่ไปกินมันอีกแล้ว ไอ่ร้านบ้าเนี่ย (จำชื่อร้านไม่ได้อีก)
รสชาติอร่อยแต่ก็เหมือนร้านทั่วไปแถมรอนานเป็นชั่วโมงนี้ ม่ไหวจริงๆ

ออกร้านสองทุ่มครึ่ง เดินทางไปยังอ.เถิน
แล้วเลี้ยวเข้าทางทุ่งเสลี่ยม ถนนพอใช้แต่โค้งเยอะจริงๆ
สุดท้ายก็ตะลอนๆ มาถึงสุโขทัยตอน 5 ทุ่มจนได้

ดูเบนเล่นโกะกับพี่แหม่ม หลังจากนั้นเราก็เล่นกับเทพ
พี่แหม่มถามว่า กลับกี่โมง (เพราะภารกิจเสร็จเรียบร้อยแล้ว)
เราบอกยังไงก็ได้ พี่แหม่มเลยฝากน้องผู้หญิงคนนั้นกลับด้วย

อาบน้ำเสร็จก็หลับปุ๋ย วันนี้เหนื่อยจริงๆ

17 ส.ค. 53: จบง่ายดาย

ตื่นเช้า 8 โมง เพราะต้องไปส่งเพื่อนที่สนามแข่ง
ไปถึง กรรมการยังไม่มา เลยนั่งเซ็ตเวลานาฬิกาอยู่นิดหน่อย
แล้วก็นั่งจดหมากกระดานกระดานที่แข่งไป 2 กระดาน

ข้าวเที่ยงเป็นอะไรที่แห้งๆ เผ็ดๆ ก็กินข้าวคำน้ำคำตามเคย
กินข้าวไปก็คุยกันไป แอบสงสารน้องผู้หญิงที่โดนต่อว่าว่าเล่นห่วย
กินเสร็จง่วงนอน เลยกลับไปนอนเอาแรงที่โรงแรม

กลับมาอีกทีตอนบ่ายสี่ครึ่ง เค้าแข่งกันเสร็จพอดี
ตอนแรกนึกว่ามื้อเย็นเป็น mk ซะละ ที่ไหนได้ หมูกระทะ 89.-
กินหมูกระทะอร่อยดี (อร่อยเพราะบรรยากาศ?) กินไปเยอะเลย
เสียดายที่ของไม่เยอะเท่าที่เชียงใหม่ แต่ทำไงได้ ถูกกว่าเกือบครึ่ง

ขากลับพี่แอมป์ผู้คร่ำคร่าในวงการโกะขอติดรถกลับลำปางด้วย
ออกสุโขทัยตอนทุ่มครึ่ง เจอฝนตกหนักมากระหว่างทางกลับอีก

คุยกันสนุกดี ถ้ามีโอกาสจะแวะไปกินนอนที่ร้านเกมพี่แอมป์ซัก 2 วัน
แวะไปนั่งรถเพื่อนพี่แอมป์ที่แต่งไว้ดริฟท์ลงดอยสุเทพ (และขอลองขับ)
แวะไปฟังพี่แอมป์โซโลกีตาร์ขั้นเทพที่คอนโดราคาสามแสนกลางเวียง
แวะไปดูเครื่องบดเมล็ดกาแฟที่เป็นโปรเจคจบที่เกือบไม่จบ

ขอบคุณโอกาส ที่ทำให้ผมมีโอกาสได้รู้จักรุ่นพี่เจ๋งๆ เพิ่มอีก 1 คน

ส่งพี่แอมป์ที่ลำปางตอนสี่ทุ่ม (ขับรถได้ช้ามากๆ เพราะฝนตกหนัก)
แล้วก็มุ่งหน้ากลับไปยังเชียงใหม่ย้านเกิด

คุยกันสบายดี ถ้ามีโอกาสจะขอน้องเค้าเป็นไกด์พาเที่ยวเกาหลีซักเดือน
ขอดูหน้าอาจารย์ที่สอนหน่อย อะไรจะโหดปานนั้น ลาแข่งกีฬาก็ไม่ได้
ขอให้น้องเค้าสอนภาษา เพราะเริ่มรู้สึกว่าภาษาเกาหลีมันสนุกจริงๆ
ขอเล่นโกะกับน้องเค้า และสอนน้องเค้าให้เล่นโกะได้เก่งกว่านี้

ขอบคุณความบังเอิญ ที่ทำให้บังเอิญรู้จักรุ่นน้องน่ารักๆ อีก 1 คน

แล้วก็ไปส่งน้องเค้าที่ซอยข้างวัดที่คูเมืองตรงแจ่งหมูกระทะตอนห้าทุ่ม

คุยกับตัวเอง ทบทวนเหตุการณ์ต่างๆ ที่ผ่านมาอย่างไม่คาดฝัน

ขอบคุณความโชคดี ที่แต่งแต้มชีวิตที่มีนี้ด้วยสีสันที่แปลกใหม่

แล้วก็ขับรถกลับถึงบ้านเที่ยงคืน
เป็นวันที่เหนื่อยอีกวัน อาบน้ำนอน

วันนี้ก็เหนื่อยนะ แต่ทำไมยังไม่ง่วงก็ไม่รู้ - -“
นอนไม่หลับโว้ย

neizod

author