สองเรื่องแรก “เศษของตกแตก” กับ “ล่องหน” นี่เข้าขั้นยอดเยี่ยมไปเลยนะ จุก เหงา สะเทือนอารมณ์ และเตือนใจนักอ่านให้กลับมาสำรวจที่ทางของตนเองบนโลกใบนี้ได้อย่างดี

แต่เรื่องสุดท้าย “การมาถึงของอีกาดำ” ที่เป็นนิยาย Y เพียงเรื่องเดียวในรวมเรื่องสั้นนี้ก็ค่อนข้างจะ … ทำให้เรากระอักกระอ่วนใจไม่น้อย ซึ่งก็น่าจะเกิดมาจากความหนาทั้งด้านปริมาณตัวอักษรและการวางรากฐานกฎเกณฑ์ของโลก ยิ่งอ่านแล้วยิ่งรู้สึกได้ว่าผู้เขียนลงมือลงแรงกับเรื่องนี้ไปอย่างมาก มากเสียจนน่าจะแยกออกไปเขียนเป็นนิยายขนาดยาวเลยจะดีกว่า เพราะเรารู้สึกว่าแนวคิดฉาก Y ในเรื่องนี้มันค่อนข้างยัดเยียดเพื่อเดินเรื่องยังไงยังงั้น ไม่ได้มีความสละสลวยสวยงามเป็นเหตุเป็นผลเท่าไหร่เลย … ถ้าจะให้นักอ่านทั่วไปหันมาเข้าใจนักอ่านสาย Y การทำแบบนี้มันไม่เวิร์กหรอก

ส่วนเรื่องอื่นๆ นั้นค่อนข้างธรรมดา ไม่ได้มีอะไรเป็นพิเศษน่าจดจำ แถมยังวนเวียนอยู่กับแนวคิดหลักแค่เรื่องความตายและการฆ่าตัวตายเท่านั้นอีก

ขอหักคะแนนเพราะเรื่องสุดท้ายรัวๆ ละกัน ทั้งที่เรื่องอื่นๆ ก็ไม่ได้เข้าขั้นแย่แต่อย่างใด

กว่าคนเราจะรู้ถึงความหมายแท้จริงของการตายได้นั้น มันต้องใช้เวลา เมื่อได้รับข่าวว่าใครซักคน “ตาย” ไปแล้ว เรายังไม่เข้าใจความหมายของมันหรอก หัวใจของเราจะนิ่งงันอยู่ท่ามกลางคำพูดบางข่าวร้ายทางโทรศัพท์ ลอยคว้างอยู่กลางทางเดินในโรงพยาบาล มึนชาจับความรู้สึกไม่ได้อยู่ท่ามกลางผู้คนในงานศพ ในช่วงเวลาเหล่านั้น เราจะยังไม่เข้าใจเลยว่า “ตาย” มันหมายความว่าอย่างไร

เราจะมาเข้าใจเอาจริงๆ ก็ตอนที่เราหันหลังกลับไปมองสถานที่ซึ่งคนคนนั้นเคยอยู่ และไม่พบร่างของใครอยู่ที่นั่นอีกต่อไป เมื่อนั้นเองที่ความเศร้าจะโถมทับลงมาอย่างแท้จริง มันเป็นความเศร้าอันเกิดจากความเข้าใจ บางสิ่งบางอย่างที่หายไปจากชีวิตประจำวันมีฤทธิ์ทำให้มนุษย์เข้าใจถึงความหมายของความตายและการจากลา

จิดานันท์ เหลืองเพียรสมุท

Originally published on: Goodreads

neizod

author