เราคิดไม่ออกว่าหนังสือเล่มนี้เขียนไว้ให้ใครอ่านกันแน่?

ด้วยความหนา (หรือจะใช้คำให้ถูก: ความบาง) ของหนังสือแล้ว เราจะไม่ได้เห็นคำอธิบายอันยาวเหยียดแสนสับสน หรือสมการฟิสิกส์ยุ่งยากยุ๊บยับให้ตกใจเล่นแต่อย่างใด

ซึ่งหมายความว่าหนังสือเล่มนี้ไม่เหมาะกับเหล่าผู้คลั่งไคล้ในฟิสิกส์/วิทยาศาสตร์อย่างฮาร์ดคอร์แน่นอน

ก็น่าจะเหลือแต่ผู้อ่านทั่วไป ที่ไม่ได้มีพื้นความรู้ทางวิทยาศาสตร์แน่นพอจะอ่านตำราหนาๆ แต่ก็ยังเพียรหวังว่าจะได้เห็นแสงสว่างจากโลกฟิสิกส์บ้าง (สงสัยจะเป็น Penny จาก The Big Bang Theory) หละมั้ง

แต่หนังสือเล่มนี้กลับทำได้เพียงแค่แสดงให้เห็นถึงแนวบัพหลังจากยิงโฟตอนจำนวนมากผ่านสลิตคู่เท่านั้น!

(โอเค ย่อหน้าที่แล้วยากไป เอาใหม่ๆ)

แต่หนังสือเล่มนี้กลับไม่สามารถพาผู้อ่านไปสัมผัสรับรู้ถึงแสงสว่างนั้นได้เลย!

แทนที่จะเขียนทุกอย่างให้เข้าใจง่าย แต่หนังสือเล่มนี้กลับเลือกที่จะเล่นลิ้นปลิ้นคำให้สละสลวยสวยงาม ดังเช่นประโยคกวนตีนข้างต้นที่เต็มไปด้วยศัพท์ฟิสิกส์จำนวนมาก โดยไม่เริ่มจากการอธิบายพื้นฐานเรื่องต่างๆ ให้กระจ่างชัดเสียก่อน แล้วสุดท้ายจะมีซักกี่คนที่เข้าใจในฟิสิกส์จริงๆ?

เมื่อผู้อ่านไม่สามารถเข้าใจฟิสิกส์ (หรือเรื่องอื่นใดก็ตาม) ได้จากรากฐานที่แข็งแรงของมัน อาศัยเพียงแค่จับใจความจากเรื่องเล่าเรียบง่ายที่ร้อยเรียงอย่างมีสัมผัสนอกใน สิ่งที่ผู้อ่านเห็นมันไม่ใช่แก่นของฟิสิกส์ (หรือแก่นของเรื่องนั้นๆ) แต่เป็นเพียงแค่ความเปลือกของเชื่ออย่างหนึ่งของผู้เขียนเท่านั้นเอง

เช่นนี้แล้ว วิทยาศาสตร์ก็จะไม่ใช่วิทยาศาสตร์อีกต่อไป กลายเป็นศาสนาใหม่ที่ใช้แค่ความเชื่อนำทางเอาก็พอ ไม่ต้องไปเข้าใจมันอย่างจริงจังหรอก

Originally published on: Goodreads

neizod

author