ปีนี้อาจารย์วัชรินทร์ชวนไปค่ายอีกครั้ง คราวนี้จุฬาฯเป็นเจ้าภาพจัดงาน โดยได้สถานที่เป็นศูนย์วิจัยทางทะเลที่อยู่บนเกาะสีชัง เลยได้ฤกษ์เปลี่ยนบรรยากาศไปติดเกาะทำงานริมทะเลแบบ literally กันเลย (งานไม่ออก ไม่ได้กลับ ถถถถถถ)

2031 ปีที่แม้ว่าประชากรโลกจะเพิ่มขึ้นด้วยอัตราที่ถดถอย แต่ก็ยังถือว่าเพิ่มขึ้นอยู่ดี ไม่ได้มีอัตราการตายเยอะกว่าการเกิดแต่อย่างใด

君とどこかへ行きたいんだ
ここじゃないもっと遠くまで

HKT48

みなさん、こんにちは！ネイゾッヅです。これは私の初めての日本語ブログ、間ま違ちがいがあったらごめんなさい。

Animal Crossing น่าจะเป็นเกมแนวจำลองชีวิตที่ทำให้เกิด “ความรู้สึกร่วม” (immersion) ได้ดีที่สุดเกมหนึ่ง แม้ว่าเกมนี้จะไม่ได้เลือกใช้องค์ประกอบศิลป์ที่ “เสมือนจริง” เทียบเท่าเกมอื่นๆ ก็ตาม (ภาพแบบการ์ตูนเด็ก เพื่อนบ้านเป็นสัตว์ ฯลฯ) แต่จุดที่ทำให้เรามีอารมณ์ร่วมไปกับเกมได้นั้นน่าจะเป็นผลพวงมาจากการออกแบบเกมโดยตรงผ่านระบบวัน-เวลาในเกมที่อิงกับนาฬิกาในโลกจริง (หรืออย่างน้อยๆ ก็คืออิงกับเวลาเครื่อง — ถ้าใครอยากจะ “โกง” เกมอะนะ) ส่งผลให้ร้านค้าต่างๆ ในเกมเปิด-ปิดเป็นเวลา หรือการที่เราต้อง “รอ” ถึงสี่วันในชีวิตจริงกว่าจะได้ชมดอกไม้ที่ปลูกไว้ ไปจนถึงเรื่องเล็กๆน้อยๆ อย่างการที่ดวงอาทิตย์มีตำแหน่งบนฟากฟ้าที่แตกต่างกันตามช่วงเวลาในแต่ละวัน (อ่านเพิ่ม: ACNH Bizarre Sundial)

เลื่อนฟีดผ่านๆ ละเห็นโฆษณาอันนี้

เวลาคนเราทำตัวเป็นคนเหี้ยต่อสังคมเนี่ย อย่างดีที่สุดก็คือคนอื่นจะมองเราเป็นตัวตลก แต่มันอาจจะแย่ได้ถึงขั้นดักตบหัว คนที่จะห่วงใยเราจริงๆ มีแค่ครอบครัวหรือเพื่อนสนิทที่รู้จักกันมาก่อนเท่านั้น

ผู้ใหญ่ที่น่าเคารพรักท่านหนึ่ง

อยู่ดีๆ ก็มานึกถึงเรื่องเล่นมุกขำ-ไม่ขำ อย่างมุกที่ค่อนข้างจะแพร่หลาย(มั้ง) ในฝั่งโปรแกรมเมอร์ที่ว่า

เอาจริงไม่ค่อยมีความทรงจำกับเกมนี้แบบย้อนไปไกลเท่าไหร่ คือโอเคว่าสมัครบัญชีตั้งแต่มันเปิดตัว (ตอนนั้นม.ปลายเลยมั้ง) แต่ก็ได้เข้าไปเล่นไม่กี่ครั้ง หลักๆ เลยคงเป็นเพราะไม่มีคนออกรอบด้วยหล่ะมั้ง (ตอนนั้นเค้าติดอะไรกัน ดอทเอ?) ครั้นจะให้ไปตีห้องรวมก็มีแต่เทพตีกันแบบดุเดือดจนเราไม่หนุกอีก

โจทย์จากการแข่งขัน IOI 1992 เอาจริงโจทย์ข้อนี้ก็อาจเรียกได้ว่าไม่ใช่โจทย์ที่ยากหรือโดดเด่นเท่าไหร่ (เมื่อเทียบกับโจทย์อื่นๆ) แต่ส่วนตัวแล้วก็เรียกได้ว่ามีความทรงจำร่วมกับโจทย์นี้พอสมควร เพราะว่ามันเป็นโจทย์แรกๆ ที่เปิดโลกให้เรารู้จักการนำคอมพิวเตอร์มาช่วยแก้โจทย์ปัญหาเลยหล่ะ¹