เยาวราชนี่มันแหล่งเสื่อมโทรมชัดๆ ร้านรวงที่เปิดในตึกดีๆ ห้องติดแอร์สะอาดสะอ้านไม่มีใครเข้า มาขายข้าวขายของระเกะระกะริมข้างทางแล้วแปะป้ายเรียกเก๋ๆ ว่า street food แถมยังโปรโมตให้เป็นแหล่งท่องเที่ยวเสียอีก … นี่ตกลงเราจะพัฒนาบ้านเมืองไปในทางนี้กันจริงดิ?

นานแล้วที่ไม่ได้นั่ง (นอน) อ่านหนังสือรวดเดียวจบ … ซึ่งก็คงเป็นเพราะวิธีการเล่าเรื่องที่ชวนติดตาม ผ่านตัวละครที่เรามีความรู้สึกร่วมได้ไม่ยาก แม้คำแนะนำทั้งหลายที่หนังสือนำเสนอ จะเป็นสิ่งที่เรามักรู้กันอยู่แล้วไม่ว่าจากทั้งประสบการณ์ตรง คำปรึกษาของเพื่อนๆ หรือหนังรักรอมคอมก็ตาม แต่หนังสือก็ได้ยกหลักฐานเชิงประจักษ์ต่างๆ มาประกอบ พร้อมทั้งวิเคราะห์เจาะประเด็นว่าสาเหตุเบื้องลึกเบื้องหลังคืออะไร ทำให้เราเข้าใจสิ่งต่างๆ ได้กระจ่างขึ้นโดยไม่ได้รู้สึกว่ามันเป็นบทเรียนน่าเบื่อที่ต้องจำทนฝ่าฟันแต่อย่างใด (เพราะสำหรับหลายคน แค่รับมือกับสถานการณ์จริงก็คงลำบากใจพอแล้ว หนังสือเล่มนี้จึงทำหน้าที่ได้ดีที่ไม่เป็นตัวถ่วงเพิ่มภาระให้ผู้อ่านอีกต่อ)

ปีนี้เป็นปีที่ยุ่งและเหนื่อยมากๆ เพราะมีงานพิเศษวันเสาร์เพิ่มเติมเข้ามาในชีวิต เลยแทบไม่มีเวลาได้เล่น (และเขียนบล็อก) เลย ตอนรอบคัดเลือกเมื่อเดือนที่ผ่านมานี่แทบจะเททิ้งแล้ว ถ้าไม่เห็นว่า @lewcpe กับ @jittat กำลังสนุกสนานกับมันอยู่ เลยเจียดเวลาเท่าที่มีมาเขียนเล่นโดยไม่ได้หวังเข้ารอบแต่อย่างใด

เรื่องสั้นที่สั้นไป แถมยังพรรณาสิ่งต่างๆ ออกมาน้อยตามสไตล์คนญี่ปุ่นที่ชอบทิ้งช่องว่างเอาไว้ให้ตีความเอง เลยทำให้ไม่ค่อยอินเท่าไหร่ แถมจบห้วนปลายเปิดอีก …

ซักครึ่งเดือนก่อนอาจารย์ @jittat เอาแอพแนว Ulysses (แต่อยู่บน Android) มาให้ดู พร้อมบรรยายสรรพคุณต่างๆ นานาของมันว่าช่วยให้เขียนงานได้ไหลลื่นขึ้นมาอย่างมากมายเลยนะ ทั้งส่วนของการจดบันทึกไอเดียเล็กน้อยๆ ที่แล่นผ่านเข้ามาในชีวิตแต่ละวัน การเขียนที่เน้นเขียนจริงๆ โดยไม่ต้องกังวลเรื่องจัดย่อหน้า และการติดตามเป้าหมายว่าแต่ละวันเขียนไปได้ถึงไหนแล้วบ้าง โดยทั้งหมดนี้แอพจะคอยซิงค์ข้อมูลระหว่างคอมพิวเตอร์และมือถือให้เอง

Another weekend for another BarCamp to attended, and yesterday was BarCamp Bangkhen 9, which held annually at Kasetsart University.

จำได้ว่าชอบเวอร์ชันนันทิดา แก้วบัวสายมากๆ (น่าจะเพราะแม่เปิดฟังบ่อยๆ) คิดว่าเพลงมันเข้าขั้นอมตะไปแล้ว ก็ไม่คิดว่าจะมีใครหยิบมารีเมค

ถอดใจไปตั้งแต่รอบชิงภาคกลางเพราะเจอแต่เหล่าเด็กเทพมาร่วมงานกันเต็มไปหมด แต่จู่ๆ ก็ได้รับอีเมลบอกว่าผ่านเข้ารอบชิงชนะเลิศระดับประเทศซะงั้น! เลยกลับมาเตรียมตัวกับ @ipats เพื่อรับศึกหนักต่อไป (จะได้ไม่ปล่อยไก่ให้คะแนนเป็นศูนย์อยู่ท้ายตาราง)

หนึ่งในไม่กี่เหตุผลที่โปรแกรมเมอร์หลายคนหลบเลี่ยงการเขียนฟังก์ชันเวียนเกิด (recursive function) คงหนีไม่พ้นความกังวลว่าจะไปทำให้สแตกล้น (stack overflow) เพราะโปรแกรมเรียกใช้งานฟังก์ชันซ้อนกันเป็นจำนวนมากเสียเกินกว่าที่สแตกการเรียกฟังก์ชัน (call stack) จะรับไหว จนได้ผลลัพธ์อันน่ารำคาญใจออกมาเป็น Segmentation Fault ในที่สุด

FizzBuzz might be the most popular basic programming interview problem (knowing only syntax but not advance algorithm). It ask only the output transformation of an integer. The rule is super simple: if the number is divided by three, answer “Fizz”, divided by five, answer “Buzz”, divided by both then “FizzBuzz”, otherwise just return the number as-is.