Hades, but the setting is workplace instead of hell …

Are the puzzles hard? Yes. Are the puzzles necessary to be this hard? May be not.

PHYLOGENETIC TREE!

เวอร์ชันนี้ของ Sapiens เปลี่ยนจากการเล่าเรื่องด้วยตัวหนังสือเพียงอย่างเดียว มาวาดรูปการ์ตูนประกอบการเล่าเรื่องเพิ่มลงไปด้วย จึงให้อารมณ์แบบ comics ฝั่งตะวันออกที่ยังมีตัวอักษรเยอะอยู่ (55555) แถมการดำเนินเรื่องจะค่อนข้างกระโดดๆ ตัดสลับไปมาชวนงงอยู่ไม่น้อย ไม่เหมือนกับการ์ตูนแนว manga ของญี่ปุ่นที่เน้นใช้รูปสื่อความเข้าใจแล้วลดจำนวนตัวอักษรลงให้เหลือเท่าที่จำเป็น แถมยังดำเนินเรื่องได้กระชับฉับไวเข้าใจง่ายตามที่ (เข้าใจว่าคนไทยที่เติบโตมากับการ์ตูนญี่ปุ่น) คุ้นชินกัน

เคยตั้งข้อสังเกตกว่าครึ่งทศวรรษไว้ว่า งานปาร์ตี้แลกของขวัญมักมีคนที่ได้ของขวัญของตัวเองอยู่บ่อยๆ ซึ่งจากการวิเคราะห์ความน่าจะเป็นทำให้เห็นว่าโอกาสที่งานปาร์ตี้หนึ่งๆ จะไม่มีใครได้ของขวัญของตัวเองเลยนั้นลู่เข้าหา $1/e$ แต่ก็ยังเหลือคำถามสำคัญที่ตอนนั้นตอบไม่ได้คือ แล้วเราจะมีวิธีแลกของขวัญที่แฟร์และไม่มีใครได้ของขวัญของตัวเองมั้ย?

Manifold Garden is a 1st person exploring / puzzle solving game (similar to Portal) that let you manipulate the direction of gravity that affect you, e.g., in a room you may think you stand on a floor but once you touch a wall you’ll stand on it and the previous floor will become a wall instead. Besides, the world in the game is not only feature a 4D space (like Antichamber), but also bend the space around you such that it became a loop, a torus. So when you walk off a cliff to let yourself fall down for some time you’ll find yourself land on the cliff you walked off. These concepts (they called it Escher-esque style) are fascinating, and the game done it right, despite being linear, for the whole main quest.

You know it’s a math joke when @srakrn pointed out that the figure for megagon (a regular polygon with a million sides) on WikiPedia is actually a circle. He tried to fix this by uploading a correct SVG figure. Unfortunately, the file is too large since his technique described all of a million vertices right within the source. Some time later, @ipats shed light by suggesting the concept of <use>, which intrigued me a lot… Next evening, I’ve come up with this result:

สิ่งหนึ่งที่มนุษย์เรามักเข้าใจคลาดเคลื่อนเมื่อต้องเผชิญหน้ากับการสุ่มคือ ความน่าจะเป็น (probability) กับความคาดหวัง (expectation) เป็นคนละเรื่องกัน ยกตัวอย่างเช่นถ้าเรามีลูกเต๋าสมดุลอยู่ลูกหนึ่ง ความน่าจะเป็นที่ทอยลูกเต๋าแล้วจะได้หน้าหนึ่งที่ต้องการคือ $\frac16$ ส่วนความคาดหวังที่ทอยหนึ่งครั้งแล้วจะได้หน้านั้นก็คือ $\frac16$ ครั้ง นี่อาจทำให้เราเข้าใจว่าเมื่อทอยเต๋าไป $6$ ครั้งแล้ว เราต้องได้เต๋าหน้านั้น $6 \cdot \frac16 = 1$ ครั้งแน่ๆ แต่อันที่จริงแล้วนั่นคือค่าคาดหวังต่างหาก ความน่าจะเป็นจริงๆ ที่เราจะทอยเต๋า $6$ ครั้งแล้วออกหน้าที่ต้องการเป็นจำนวน $1$ ครั้งพอดีคือ $\binom{6}{1}(\frac16)^1(\frac56)^5 \approx 40\%$ เท่านั้น

A truly eye-opening experience game… Since it literally require you to keep your eyes open for minutes without a blink.

The story is good. The art is great. The voice acting and songs are fantastic! But the main point of the game, the puzzle itself, is … just kind of ok at it core concept. Because it is executed so poorly it ruin the fun of the game.